Βασιλική Ράπτη, πέντε ποιήματα

Ενδιαίτημα

Της Χ. Κ.

Στρογγυλό και πλήρες το ρεύμα του αγνού έρωτα θα σε έλουζε θέλγοντας τις στιγμές που θα μοιραζόμασταν.

Νόημα

Και ο παλιός μου φίλος μ´ένα χαμόγελο γεμάτο νόημα ατενίζοντας το ποτάμι με ρώτησε: “Και ποιον πολεμούσες τόσους μήνες; Τα κογιότι, τους τίγρεις, τους λύκους, τους ιαγουάρους ή τον εχθρό μέσα σου;”

Θραύσματα

Οι τρόποι της ζωής σου διαφεύγουν. Καμιά εναλλακτική; Αν ίσως αλλάζαμε Τα αστρικά μοντέλα; Νοσταλγώντας όλο νοσταλγώντας…

Ήταν αργά

Αποχαιρετιστήκαμε στροβιλιζόμενοι στη δίνη των αστεριών. Μεθυσμένοι από έρωτα διώξαμε μακριά τη θλίψη του δειλινού.

Στα χνάρια της Εσθήρ Μπεσαλέλ

Με τον τρόπο του Νίκου Εγγονόπουλου

Γιατί να μην φτιάξουμε αυτό το θάμβος του γαλήνιου τυρκουάζ των ουρανών τόσο μικρό ίσα για να χωρά στις χούφτες των χεριών μας;

Μη γνωρίζοντας τίποτε για τους μυστικούς πυλώνες της εκθαμβωτικής κόμης της ένα (καινό) πάθος φώλιασε στην άγρια καρδιά του.

Άνευ ορίων για τα καλά…

* ©Βασιλική Ράπτη φωτο©Στράτος Φουντούλης-agrimologos.com, “Antwerpen 2009″